“อนิจฺจา วต สังฺขารา” สังขารไม่เที่ยง | แวะชมวัดสวนดอก เชียงใหม่

มีโอกาสกราบนมัสการท่านรองเจ้าอาวาสวัดสวนดอก
“อนิจฺจา วต สังฺขารา” สังขารไม่เที่ยง ผมนึกตั้งนานกว่าจะได้คำนี้
วันนี้ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง พรุ่งนี้อาจจะนั่งรถเข็นแบบผมก็ได้…วัดเป็นที่พึ่งทางใจ ไม่ว่าจะสภาพร่างกายเป็นแบบไหน ทุกคนก็ล้วนควรต้องไปวัดได้ แวะดูวัดสวนดอกดีใจที่อย่างน้อยวัดก็มีทางลาด มีห้องน้ำให้ แม้ยังไม่ถูกต้องเป๊ะๆ แต่เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ต่อไปควรเกิดการทำงานร่วมกันเพื่อให้เกิดสิ่งอำนวยความสะดวกที่ถูกต้อง ที่ดีกว่า และควรเกิดขึ้นในทุกวัดครับ

– ศาลาหลัก
มีทางลาดให้ขึ้นด้านหลัง ทางลาดองศายังชันมาก > ควรสร้างทางลาดเพิ่มที่ด้านหน้า เพื่อเพิ่มจุดการเข้าถึงและเพื่อส่งสัญญาณที่ดี(กว่า) ของความ “เท่ากัน”

– ห้องน้ำ, ที่จอดรถคนพิการ ยังต้องเพิ่ม ยังต้องช่วยกันดู

ยังมีภาพในสต๊อกอีกเพียบครับ เอาภาพวัดวามาฝากกันซักหน่อยจะได้ใจร่มๆ 😘