หยุดเห็นแก่ตัว!

2 ทุ่ม ผมแวะไปซื้อของ พอมีเวลาถือโอกาสตระเวณดูที่จอดรถคนพิการ
ผ่านไปเจอรถคันนี้ รอไม่นาน เจ้าของมากำลังขนของกลับมาพอดี…

“พี่ครับ พี่เป็นคนพิการหรือรถพี่มีคนพิการมาด้วยมั้ยครับ?” ผมถามด้วยวาจาสุภาพตามปกติ
“อื้อ มีสิๆ มี…” เจ้าของรถตอบ น้ำเสียงขุ่นและชักหน้าไม่พอใจเล็กๆ
“นั่งอยู่ข้างในรอกินข้าว…” พร้อมกับโบ้ยปากเข้าไปในห้าง

พอดีมีเจ้าของรถอีกคันมา ผมต้องรีบไปคุยพอวกกลับมา แกเก็บของเสร็จแล้ว และคล่อยๆ เคลื่อนรถออกไปอีกทาง
ผมเกือบๆ จะปรี่ไปเคาะกระจก แต่แกไปแล้ว…

ที่จะไปเคาะกระจกไม่ใช่จะไปทะเลาะด้วย จะไปยกมือไหว้แล้วบอกอย่างสุภาพว่า “พี่เห็นแก่ตัวมากครับ…” เท่านั้นแหละ

เจ้าของสถานที่เขาจัดทำให้อย่างดีมากแล้ว เราต้องขอบคุณเขา แต่ผมก็ยังต้องมาไฟว์ต่อกับคนเฮงซวยแบบนี้

ผมพยายามลดการประจานลง แต่เคสนี้ ไม่ไหวจริงๆ ครับ
คนพิการนั่งรถเข็นไปถาม ไปคุยถึงตัว ยังโกหกได้หน้าตาเฉย
คนๆ นี้ไม่ธรรมดา อยากให้สังคมเปลี่ยน “ช่วยผมแชร์” ครับ