the story

ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ผมเดินทางไปสิงคโปร์ครั้งแรก พักอยู่ที่นั่น 6 วันครับ อยากเล่าให้ฟังถึงประสบการณ์การจองที่พักครั้งนั้น… คนเราจะไปเที่ยวได้อย่างสบายใจ ก็ต้องกินอิ่ม นอนหลับ สบายใจ สบายประเป๋า ได้พักผ่อนได้เต็มที่ ทำธุระส่วนตัว อาบน้ำ อาบท่าสะดวกสบาย ไม่ต้องมีกังวล คนทั่วๆ ไปคงไม่อะไร ชิลมาก นอนโรงแรมแค๊ปซูลก็ได้ แต่สำหรับคนที่นั่งรถเข็นแล้ว หนังคนละม้วนครับต้องเข้มข้นสุดๆ ในการหาที่พักที่สะดวก ไม่งั้นวุ่นวายตายชัก

หากใครเป็นสมาชิกเราน่าจะจำได้ ผมเคยเล่าเรื่องซื่อเบาะนั่ง ROHO มาใช้ได้ซัก 6 เดือนก็รั่วเสียแล้ว >< เบาะนี้ราคาไม่ธรรมดา ร่วมๆ 2 หมื่น ถึงจะแพงมากแต่ก็ต้องซื้อ ไม่มีเบาะนี้ ผมไม่สามารถนั่ง ไม่สามารถที่จะทำงาน ใช้ชีวิตตามปกติได้เลย เพราะเบาะนี้ ทำให้ผมลดปัญหาแผลกดทับได้มาก เพราะเบาะนี้ทำให้ผมซ่าไปถึงขีดสุด เข็นรถออกกำลังกายได้จนถึงระยะมาราธอนแล้ว และหากจะว่าไป คงไม่เกินไปที่จะพูดว่า ‘เพราะเบาะนี้ทำให้ผมมีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าได้’ ผมสอบถามตัวแทนจำหน่ายหลายต่อหลายรอบ ย้ำแล้วย้ำอีก ก็ได้รับคำตอบว่า “ซ่อมให้”…

Saba Mediaภายใต้ชื่อโครงการนี้ เราเริ่มก้าวเดินกันอย่างเข้มข้นตั้งแต่ก่อนปีใหม่ที่ผ่านมา 2 เดือนผ่านไป เราได้ทำงานและได้ประสบการณ์กันอย่างมากมาย ภายใต้ข้อจำกัดที่เรามี เรายังคงมุ่งมั่นที่จะพัฒนาคุณภาพรายการให้ได้ดีที่สุดในทุกๆ ด้าน

‘รอยยิ้มและความสุข’ คือ มูลค่ามหาศาล ภาพๆ นี้เป็นภาพที่ผมถ่ายกับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเมื่อเดือนมีนาคม 2017 เป็นวันที่ผมไปร่วมเป็นตัวแทนในงานแถลงข่าว ‘ส่งมอบลิฟท์ BTS สี่สถานีแรก’ กับท่านผู้ว่าฯ กทม อัศวินและท่านรองฯ​ อำนวย พร้อมกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง หลังจากคณะ กทม กลับ ก็ได้เจอชาวต่างชาติครอบครัวนี้ ผมได้มีโอกาสทักทาย พูดคุยกัน ประทับใจมากครับ เมื่อได้รับทราบว่า เขาผ่านมาสถานีนี้บ่อยและวันนี้ได้ใช้ลิฟท์ที่เปิดเป็นวันแรกพอดี และเขาบอก​กับผมว่า…

สำนึก สาธารณะเหตุเกิดที่เมกา บางนาตอนค่ำวันศุกร์ สิ้นเดือนที่แล้วครับ เป็นปกติที่เวลาผมไปไหนผมก็มักจะตรวจดูที่จอดรถคนพิการเสมอๆ วันนั้นก็เช่นเดียวกัน พอลงจากรถได้ ก็สำรวจตรวจตราที่จอดรถคนพิการ พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ รปภ ตามปกติล่ะครับ ผ่านที่จอดรถคนพิการ เอ ก็ดูบรรยากาศ การจอด การดูแล เข้มข้นดี (เดี๋ยวนี้ที่นี่ดูแลเข้มข้นดีมากครับ)

เหตุเกิดเมื่อซักพักใหญ่ที่ผ่านมา ที่เดิม The Jas Urban กระบะคันนี้เห็นที่จอดรถคนพิการว่าง ถอยเข้ามาจอดอย่างเร็ว มากันยกครัวครับ …  ผมกำลังสตาร์ทรถกลับบ้านพอดี ลงไม่ทัน ผมรอดูว่า เอจะมีใครพิการ ‘ก็เปล่านี่หว่า…’ ในใจผมคิดอย่างนั้น สาวเจ้าหนึ่งนางเข้าใจว่าเป็นภรรยาคนขับ ลงมาจากเบาะหลังฝั่งผม

ผมเริ่มไปออกกำลังกายที่สวนหลวง ร 9 บ่อยขึ้น ถี่ขึ้น สิ่งที่พบแต่แรกคือ ที่จอดรถคนพิการ ที่สวนทำไว้มีเพียง 2 จุด จุดละ 2 ช่องจอด นั่นหมายถึงมีเพียง 4 ช่องจอด ทุกๆ ครั้งที่ผมไปออกกำลังกาย มีไม่กี่ครั้งที่ผมได้จอดที่จอดรถคนพิการ จริงๆ ผมไม่อยากอะไรมาก ผมก็ได้แต่ดูๆ มองๆ เรื่อยมา

ปัญหา ที่จอดรถ คนพิการถูกคนแย่งจอด เป็นปัญหาประเด็นสังคม ปัญหานี้เป็นหนึ่งในตัวชี้วัดคุณภาพของคนในสังคมนั้นๆ บ้านเราเจริญแต่วัตถุ แต่ใจไม่เจริญตาม … “แต่งรถหล่อแล้ว ใจน้องต้องหล่อตามไปด้วย” ภาพสดๆ ณ ตอนนี้เลยครับ เพื่อนเพิ่งส่งมาให้เมื่อครู่ โดนล๊อคล้อเสียด้วย อยากรู้จักว่าห้างจะทำยังไงต่อ เสียดายผมติดงานไปไม่ได้ รถน่าจะยังจอดอยู่ที่เดิม ย่านศรีนครินทร์ ใครสนใจไปดูก็กระซิบมานะครับ

เกือบ 3 ปีแล้วที่ AccessibilityIsFreedom ได้ทำงานรับใช้สังคมมาอย่างเข้มข้น เราและพี่น้องคนพิการ ได้รับความเอ็นดูจากเพื่อน พี่ น้องสื่อทุกๆ ท่านเสมอมา ผมพูดเสมอว่า “สื่อสารมวลชนก็สามารถช่วยเหลือสังคมได้เช่นกัน” และผมได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นตลอดเวลาจนถึง ณ ทุกวันนี้ เราจะเดินหน้าบอกเล่าความจริง เพื่อให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับสังคมไทยทุกๆ วันกันต่อไป ขอบคุณครับ

ปัญหาและ ความรุนแรงที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ มีพื้นฐานมาจากคนในสังคมบ้านเราขาดสำนึกสาธารณะที่ดี เราเคยชินและทำจนเป็นนิสัยจนไม่รู้สึกอะไร “ใครๆ ก็ทำกัน..” ปัญหาที่จอดรถคนพิการ ลึกสุดก็คือผลกระทบจากจุดนี้เช่นกัน หากพวกเราไม่ช่วยกันแก้ไข ก็จะไม่มีใครช่วยเราได้เลย ผมยกตัวอย่างภาพที่ถ่ายมาเมื่อวานและวันก่อนมาให้ดูครับ…