ขนส่งระบบราง

เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2563 ที่ผ่านมา ผู้แทนภาคีเครือข่ายขนส่งมวลชนทุกคนต้องขึ้นได้ (T4), ผู้แทนสภาคนพิการ, ผู้แทนสมาคมคนพิการ, ผู้แทน Global Shapers Bangkok, น้องๆ นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หลักสูตรนานาชาติ ประกอบด้วยคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง สาขาการออกแบบและพัฒนาชุมชนเมือง (รังสิต) และ น้องนักศึกษาจากคณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ สาขาวิชานโยบายสังคมและการพัฒนา (ท่าพระจันทร์) และคณะผู้แทนส่วนก่อสร้างระบบรถไฟฟ้า ประกอบด้วย รฟม และทีมรับเหมาก่อสร้าง เราร่วมประชุมตรวจสอบความพร้อมและปัญหาการเข้าถึงระบบรถไฟฟ้า ‘ที่กำลังก่อสร้าง’ โดยการตรวจสอบแบบและแผนผังกายภาพถนน สรุปข้อมูลตามนี้:

ตามความเดิม เราได้ขอเข้าพบท่านรัฐมนตรีกระทรวงคมนาคม และท่านได้มอบหมายให้ที่ปรึกษาฯ มาร่วมประชุม > เราได้เรียนเชิญท่านลงพื้นที่ รถไฟฟ้าสายสีม่วง สถานีนนทบุรี 1 เพื่อดูปัญหา การเข้าถึงเป็นข้อมูลตั้งต้น ณ วันที่ลงพื้นที่ เกิดการนัดหมายเพื่อประชุมกับหน่วยงานที่เป็นผู้สร้างระบบ > เราร่วมกันประชุมที่ รฟม  ตกลงกันว่า เราตั้งคณะทำงานชุดเล็กเพื่อทำงานร่วมกัน …

วันที่ 2 มีนาคม 2563 Accessibility Is Freedom ในฐานะประธานระบบรางและสมาชิก ภาคีเครือข่ายขนส่งมวลชนทุกคนต้องขึ้นได้ (T4A), มูลนิธิพระมหาไถ่เพื่อการพัฒนาคนพิการ ร่วมประชุมกับ การรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนแห่งประเทศไทย (รฟม), กระทรวงคมนาคมและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ร่วมประชุม หารือต่อเนื่องหลังจากลงพื้นที่สำรวจสถานีรถไฟฟ้าตัวอย่างเมื่อวันที่ 11 มีนาคม ที่ผ่านมา

ควันหลงจากยื่นหนังสือเรื่อง Skywak และทางเชื่อมอาคาร ครูหยุ่ยได้แนะนำท่านอดีตผู้ว่าการ รฟท ให้พวกเรารู้จัก ผมเลยได้โอกาสเรียนแจ้งท่านเรื่องปัญหาการสร้างชานชาลาของสายใต้ ที่จะลดระดับลง ท่านรับปากจะพูดคุย สอบถามข้อมูลให้ครับ เราถึงต้องขอจับไม้จับมือเป็นสัญญากันเลยครับ^^

รถไฟฟ้า MRT สายสีม่วง เป็นหนึ่งในระบบรถไฟฟ้าที่มีปัญหา ‘การเข้าถึงสถานี’ ค่อนข้างสูง เนื่องจากมีขนาดสถานีใหญ่มาก และใช้แนวทางการติดตั้งลิฟท์ ‘ฝั่งละตัว’ และด้วยกายภาพของถนนที่สถานีผ่านเป็นถนนที่มีความกว้างและรถวิ่งเร็วมาก (ฝั่งละ 6 ช่องจราจร) คนทั่วไปก็ข้ามถนนโดยใช้สะพานลอยเท่านั้น

รถไฟทางคู่ คือรถไฟที่วิ่งออกต่างจังหวัด ซึ่งอนุมัติงบตามแผนเรียบร้อยหมดแล้ว สร้างกันไปได้เยอะแล้ว มีพรายกระซิบข้างหูผมมาพักใหญ่แล้วว่า ‘รฟท’ จะสร้างชานชาลาสถานี ‘สายใต้’ มีระดับความสูงไม่รับกับตัวรถ ไม่เท่ากับสายอื่นๆ ที่สร้างเสร็จแล้ว วันนี้ข้อมูลนี้ยังอยู่และเข้มข้นขึ้นทุกวัน ทั้งๆ ที่รักษาการผู้ว่า รฟท ยืนยันชัดเจน เลยต้องเอามาโพสถามพวกเรา เผื่อใครทราบเหตุผลครับ

วันนี้ เวลา บ่ายโมงครึ่ง ผมในฐานะประธานคณะระบบราง, ประธานคณะติดตามการติดตั้งลิฟท์บีทีเอส เป็นผู้แทนภาคีเครือข่ายขนส่งมวลชนทุกคนต้องขึ้นได้(T4A) และในฐานะผู้แทนกลุ่มบุคคลที่มีภาวะร่างกายที่ยากลำบาก เข้าพบพูดคุยกับท่านผู้อำนวยการสำนักการจราจรและขนส่ง กรุงเทพมหานคร (สจส) นายพานุรักษ์ กลั่นนุรักษ์ และคณะผู้บริหาร สจส เพื่อติดตามข้อมูลการติดตั้งลิฟท์เพิ่มเติมบนสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอส และโครงการต่างๆ ที่จะร่วมมือกันในอนาคต

เรื่อง จุดขึ้นลงสถานีรถไฟฟ้าแจ้งวัฒนะ 14 เพื่อผู้ป่วยและคนพิการ เนื่องจากโรงพยาบาลมงกุฎวัฒนะเป็นโรงพยาบาลหลักและเป็นโรงพยาบาลศูนย์ที่รับการส่งต่อผู้ป่วยสิทธิบัตรทองหรือสิทธิหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าจากเขตต่างๆของกรุงเทพมหานครจำนวนมากกว่า 390,000 คน ทั้งยังมีผู้ป่วยสิทธิประกันสังคมอีก 150,000 คน , ผู้ป่วยสิทธิข้าราชการและครอบครัวอีกกว่า 200,000 คน ซึ่งในแต่ละวันจะมีผู้สูงอายุ , คนพิการ และผู้ป่วยโรคต่างๆ ตลอดจนญาติผู้ป่วย บุคลากรทางการแพทย์และผู้มาติดต่องานกับโรงพยาบาลมงกุฎวัฒนะมากกว่าวันละ 6,000 คน โดยมีอัตราการเพิ่มจำนวนมากขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกปี ทั้งนี้เป็นที่คาดการณ์ว่าโครงการรถไฟฟ้าสายสีชมพูจะมีประโยชน์ต่อผู้ป่วยเจ็บจำนวนมากโดยเฉพาะสถานีแจ้งวัฒนะ 14 ซึ่งอยู่ใกล้ รพ.มงกุฎวัฒนะ อย่างไรก็ตามเพื่อประโยชน์สาธารณะต่อผู้ป่วยทุกสิทธิรักษาพยาบาลโดยเฉพาะผู้สูงอายุ, คนพิการ และผู้ป่วยที่มีข้อจำกัดทางร่างกายในการใช้บริการรถไฟฟ้าสายสีชมพู

หลังจากเราลงพื้นที่กันมาแล้วหลายครั้ง วันนี้พี่ซาบะและพี่อู๊ดเป็นตัวแทนภาคีเครือข่ายขนส่งมวลชนทุกคนต้องขึ้นได้ (T4A) และผู้แทนสภาคนพิการฯ ไปร่วมประชุมกับกรมการขนส่งทางรางในเรื่องการแก้ไขสภาพแวดล้อมทั้งสถานีและพื้นที่โดยรอบ เพื่อให้เกิดการเข้าถึงอย่างเท่าเทียมกันครับ

การขึ้น-ลงรถไฟฟ้านั้น ทุกๆ ระบบจะมีช่องว่างมากน้อยต่างกัน นอกจากช่องว่างแล้วบางจุดมีความต่างของระดับด้วย ช่องว่างนี้ทุกคนไม่สะดวกนัก คนทั่วไปก้าวข้ามได้สบายมาก แต่กลุ่มคนที่ใช้รถเข็น โดยเฉพาะคนพิการรุนแรงช่วยเหลือตัวเองได้น้อยและต้องใช้รถเข็นไฟฟ้ามีน้ำหนักมาก การเดินทางนั้นมีความเสี่ยงสูงว่ากลุ่มคนอื่นๆ มาก