เหตุการณ์นี้ผ่านไป 2 ปีแล้วครับ หากใครได้ติดตามเรื่องนี้จะเห็นว่า แรกๆ ผมพยายามที่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้มากนัก ส่วนตัวผมไม่อยากให้เกิดภาพใช้ความรุนแรง (แม้ผมจะตัดสินใจทำไปแล้ว ณ เวลานั้น) วันนี้ผมอยากมาสรุปถึงเรื่องนี้ให้ว่า เกิดอะไรขึ้นบ้างทั้งก่อนและหลังจากเหตุการณ์นั้น…

ทำไมต้องทุบ?
เรื่องราวสั้นๆ ที่ไม่เล่าให้ฟังไม่ได้ ภาคีคนพิการเคลื่อนไหวใช้ทุกแนวทางมาตลอดหลายสิบปี ท้าวความไปก็ตั้งแต่ BTS สร้างครั้งแรกเลยครับ จนต้องใช้มาตรการกฏหมายฟ้อง กทม (ในฐานะเจ้าของระบบรถไฟฟ้า BTS) ใช้เวลายาวนาน แพ้ก็อุทธรณ์อีก จนสุดท้ายศาลปกครองสูงสุดก็กรุณาให้คนพิการชนะคดี คำสั่งคือ “กทม(และ BTS) ต้องสร้าง สอส ตามกฏหมายให้ครบถ้วนภายใน 1 ปี” มีเรื่องราวมากมาย แม้แต่การติดตั้งลิฟท์ ที่เป็นเพียงหนึ่งในสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานก็ไม่แล้วเสร็จตามศาลสั่ง จนสุดท้าย กทม ก็ต้องมาขอโทษกับพวกเราและลงความเห็นร่วมกันว่า ต้องตั้งทีมคณะติดตาม ตรวจสอบ โครงการก่อสร้างลิฟท์…

ผมเป็นประธานฝั่งคนพิการร่วมกันทำงาน กทม และผู้รับเหมา เกือบทุกอาทิตย์ ประชุม/ลงหน้างาน/ติดตาม/ทดสอบ ทุกอย่าง เต็มๆ 1 ปีทั้งผู้แทน กทม (สจส) และผู้รับเหมา ทุกท่านทำงานเต็มที่ ประชุมไม่นานผมก็ได้รับข้อมูลว่า ‘ลิฟท์ที่กำลังติดตั้งนั้น ชั้นพื้นดิน ติดตั้งให่เพียงตัวเดียวฝั่งเดียว…’ ให้นึกสภาพถนนสุขุมวิทขาเข้าและขาออกและที่เกาะกลางไม่มีใครข้ามได้… ‘เราตกลงกันว่าให้คนพิการนั่งรถแท็กซี่ข้ามฝั่งเอง’ นั่นคือคำตอบที่ได้รับกลับมาหลังจากที่ผมได้สอบถาม…

เรารอนานมาก ประเด็นนี้ไม่เคลื่อนไหว ทุกอย่างเลือนหายไปในสายลม เวลาล่วงเลย คำสั่งศาลไม่มีผลอะไร แกนนำคนพิการเราคุยกันฉากหลังหลายต่อหลายครั้ง ความรู้สึกผมตอนนั้น ‘เราติดหล่ม’ พูดมากก็เกรงจะหมิ่นศาล เราทำอะไรเคลื่อนอะไรไม่ได้เลย…

นาฬิกาเดินไปทุกวินาที ทุกคนเดินทาง ไปโรงเรียนได้ ไปโรงพยาบาลได้ ไปท่องเที่ยวไปทำงานได้ ไปจับจ่ายใช้สอยได้ แต่คนพิการยังถูกขังอยู่ที่บ้าน กระเสือกกระสนไปโรงเรียน หาที่เรียนจนได้ จบมาแล้วได้แต่นั่งทำตาปริบๆ… ผมคือหนึ่งในผลิตผล ที่ได้ใช้ชีวิตมาอย่างยาวนาน ในการที่จะพัฒนาตัวเองให้ได้กับสภาพแวดล้อมที่จำกัดแบบนี้… หลังจากนั้นไม่นานนัก ก็เกิดเหตุซาบะทุบลิทฟ์บีทีเอส…

1. เราได้เงินมา 256 ล้านบาท เพื่อเติมลิฟท์ส่วนที่ขาด
หลังจากเกิดเหตุ 1 อาทิตย์ เกิดการประชุมกับผู้แทนกรุงเทพมหาคร ผมยื่นเจตจำนงค์อย่างแข็งแรงว่า “กทม ต้องติดตั้งลิฟท์ที่ขาดให้ครบถ้วน” ท่านผู้อำนวยการ สจส ให้ความกรุณาเรา รับปากจะดำเนินเรื่องให้, สุดท้าย สภา กทม ก็อนุมัติงบประมาณพิเศษในที่สุด กราบขอบพระคุณสภา กทม ครับ

2. เราและภาคีเครือข่ายไปร่วมประชุมกับท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมและคณะ
เป็นวาระระดับชาติครับ เพราะตอนผมแถลงข่าวผมประกาศชัดเจนว่า ‘ผมจะฟ้องหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้อง…’

3. เราและภาคีเครือข่ายไปร่วมประชุมหน่วยงานระดับชาติ เกิดการประชุม บันทึกและสรุปส่งท่านนายกและคณะรัฐมนตรี
นี่ก็อีกหนึ่งในการเคลื่อนนโยบายระดับชาติ ณ ขณะนั้นครับ

4. ลิฟท์กำลังติดตั้งเพิ่มเติม
โครงการที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตอนนี้ครับ (จาก ข้อ#1) เราพูดคุยกับ สจส ในฐานะผู้แทน กทม อย่างใกล้ชิด ผมได้รับทราบมาหลายเดือนแล้วว่า ขณะนี้ได้ผู้รับเหมาแล้วและกำลังลงพื้นที่ ผมตระเวณเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง นี่ก็เงียบหายไปอีกแล้ว ต้องไม่ลืมว่า คำสั่งศาลปกครองสูงสุดเลยมา 3 ปีแล้วครับ ><

5. เราตระเวณให้ความรู้กับสังคมมามากกว่า 6ปีในทุกๆ มิติ
ทำงานต่อเนื่อง ไม่เคยหยุดครับ

เป็นหนึ่งเรื่อง หนึ่งชิ้นเล็กๆ ที่เราเป็นหนึ่งพลังร่วมกับภาคีเครือข่าย เพื่อน พี่น้อง ทุกท่าน เหตุทุบลิฟท์เกิดขึ้นมา 2 ปี ยังมีการติดตาม มีงานเกิดขึ้นอยู่เบื้องหลังตลอดเวลา ไม่ว่าใครจะมีเหตุผล มีความคิดเห็นต่อเหตุการณ์นี้อย่างไร ผมเคารพในทุกๆ เสียง สำหรับตัวผม คนที่ก่อเหตุ พูดชัดเจนตลอด และบอกอีกครั้งชัดๆ เลยว่า ผมไม่ต้องเป็นคนสำคัญ ผมไม่ต้องมีตำแหน่งแห่งหน หากมีคำชื่นชมหรือเครดิตใดๆ ผมขอยกให้ภาคีคนพิการทุกท่านที่ทำงานกันมาอย่างหนักทุกยุคทุกสมัย หน้าที่ของผมเป็นเพียงฟันเฟืองเล็กๆ ร่วมมือกับทุกคนเพื่อทำงานสร้างการเปลี่ยนแปลงให้บ้านเมืองเราดีขึ้นเท่านั้น ผมมีความต้องการง่ายๆ เท่านี้ครับ

การสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐาน คือ การสร้างหลักประกันให้กับอนาคตของทุกคน เพราะทุกคนจะได้ใช้มันเมื่อถึงวันที่ต้องใช้
ติดตามไทม์ไลน์ที่ผมบันทึกไว้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เพื่ออ้างอิงได้ ตามลิงค์นี้ https://www.accessibilityisfreedom.org/category/ประเด็น-ปัญหา/ซาบะทุบลิฟท์บีทีเอส/ ครับ

ด้วยรัก
/ซาบะ
Accessibility Is Freedom
1 ตุลาคม 2563