ปัญหาที่จอดรถคนพิการ ต้นเหตุของปัญหา คือ สำนึกที่ดีต่อสังคม ที่ทุกคนมีหน้าที่ต้องช่วยกัน ถ้าไม่จำเป็นขอให้เว้นพื้นที่ไว้ให้คนที่ลำบากกว่าเสมอ (วีดีโอย้อนหลัง – บิ๊กซี พัทยากลาง)

“พวกเราสอน ให้พวกเธอได้มีความสามารถ
ให้ได้ยืนหยัด เท่าเทียมกับคนอื่นในสังคม
แต่ด้วยพวกเธอมีปัญหาในเรื่องกายภาพ
พื้นที่จอดรถพวกนี้ ก็เพื่อให้พวกเธอ
สามารถมาใช้บริการบิ๊กซีได้สะดวก

แล้วนี่อะไร .. . คนพิการทั้งนั้นเล้ย!

ดูซิ ก็ไม่เห็นมีสติ๊กเกอร์คนพิการซักคัน
แล้วเธอที่ใช้รถเข็นนี่ ก็ต้องขับรถวนหาที่จอด
วนแล้ววนอีก ยังไงก็หาที่จอดรถไม่ได้
มันไม่ดีจริงๆ นะ
แต่ดีมากๆ นะ ที่เธอได้ออกมาบอกให้ทุกคนได้รับรู้”

ฝากถึงพี่สาวที่อยู่ในคลิ๊ป
หวังว่าป่านนี้ อาการเจ็บคอ เดินไม่สะดวกของพี่คงหายดีแล้ว
ขอให้สุขภาพดี ไม่ป่วย ไม่เจ็บ ไม่ไข้
จะได้ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ที่จอดรถคนพิการนะครับ

อาจารย์ รอน สมอล:
หลังจากเกษียณจากบริษัท Boeing
เมื่อ ๒๗ ปีที่แล้ว อาจารย์รอนก็มาทำงานเป็นอาสาสมัครที่มหาไถ่, พัทยา
มาช่วยคุณพ่อเรย์ เปิดโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์
เป็นอาจารย์ใหญ่ สอน “โรงเรียนอาชีวะพระมหาไถ่, พัทยา”
เพื่อให้คนที่ด้อยโอกาส ได้มีโอกาสทัดเทียมกับทุกๆ คนในสังคม

ตอนนั้นผมจำได้ดีครับ
แกสอนการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Assembly
และที่สำคัญแกใช้ภาษาอังกฤษล้วนๆ (ก็แกพูดไทยได้ที่ไหนล่ะ!)
สนุกมากๆ ครับ ฮ่าฮ่า

เวลาผ่านไป ณ วันนี้ อาจารย์ รอน สมอล ก็ยังช่วยเหลือสังคมอยู่ตลอดเวลา
ทุกๆ ปีอาจารย์รอน จะแวะมาช่วยมหาไถ่
แวะมาเยี่ยมเยียนลูกศิษย์ลูกหาของแกอยู่เสมอ
มีหลายๆ โปรเจคที่อาจารย์รอนทำงานอยู่
หนึ่งในนั้นที่ผมทราบคือเป็น คนผู้สนับสนุนมูลนิธิคุณพ่อเรย์

ไม่มีอาจารย์รอน ไม่มีซาบะ ณ วันนี้
กราบขอบพระคุณอาจารย์รอน, คุณพ่อเรย์,
และคุณพ่อ และบุคลากรที่เกี่ยวข้องทุกๆ ท่านครับ