ช่วยแบ่งปัน

ผมได้รับการติดต่อจากพี่สุภัชและสโมสรไลอ้อนส์ กรุงเทพบัวหลวงแจ้งว่า ครอบครัว Lomberg ต้องการบริจาครถเข็นซึ่งไม่ได้ใช้แล้ว เจ้าของรถเข็น คือ คุณไมค์ (Mike Lomberg) ประวัติโดยย่อ คุณไมค์เป็นนักบินทดสอบมาก่อน และได้ประสบอุบัติเหตุทางรถมอเตอร์ไซด์กลายเป็นคนพิการ หลังจากอุบัติเหตุก็ยังเป็นนักบินเช่นเดิม คราวนี้ใช้ระบบบังคับด้วยมือ และทำโครงการบินไปทั่วโลกภายใต้ชื่อโครงการ ‘Handiflight’ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนทุกคน

Accessibility Is Freedom เราดำเนินงานภายใต้โครงการชื่อ “ช่วยแบ่งปัน” และบันทึกไว้ตลอดเวลาครับ ‘การช่วยเหลือ’ ผมมุ่งเน้นให้ความสำคัญ ‘การช่วยเหลือแบบยั่งยืน’ มากกว่า แต่ ‘การช่วยเหลือแบบสงเคราะห์’ ก็ยังต้องมีและจำเป็นครับ แต่ต้องให้อย่างระมัดระวังที่สุด เพราะการให้อาจจะส่งผลกระทบด้านลบก็เป็นได้

ล้านก้าว โครงการดีๆ ช่วยเหลือสังคม เราก็พลาดไม่ได้ที่จะ “ร่วมด้วย ช่วยกัน” “ขอคนละ 10 บาทพอครับ เพื่อนำเงินมาซื้อเครื่องมือแพทย์ ให้โรงพยาบาลทองผาภูมิ” เป็นคำพูดที่โครงการบอกไว้.. เราจะไม่ร่วมด้วยช่วยกันได้อย่างไร คนละไม้คนละมือครับ…  

พี่ตูนขอคนไทยคนละ 10 บาท วันนี้พี่ตูนและคณะวิ่งเป็นวันที่เก้าแล้ว ผมตั้งใจและเตรียมไว้รอ…ผมให้ 100 บาท/วัน สิ่งสำคัญที่สุด คือ การร่วมกันทำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ร่วมด้วย ช่วยกันครับ

  ห่างหายไม่ได้ติดต่อเจ้าอุ้มบุญไปนานพอดู ต่างคนต่างยุ่ง เพิ่งได้คุยกับคุณแม่ของน้องวันนี้ มาดูกันว่ามีอะไร update บ้าง…

ช่วง Weekend ที่ผ่านมา แวะไปดูงานเที่ยวไทยฯ 2 วัน วันแรกเจอคุณแม่และคุณลูกคู่นี้ขายของอยู่แต่ เห็นมีลูกค้าอยู่เลยไม่เข้าไปกวน วันที่สอง ผบทบ สะกิดอยากช่วยน้อง สรุป ผบทบ อุดหนุนกระเป๋ามาใช้งานครับ ได้คุยกันพักหนึ่งทราบว่า น้องพลอยเป็นเด็กที่เกิดมามีภาวะสมองพิการ (CP – Cerebral Palsy รายละเอียด) น้องพลอยก็ไม่เคยถอย ร่วมพลังกับคุณแม่ทำโน่นทำนี่ออกมาขาย

คนพิการ ไม่ออกมา สู่สังคม เกิดจากหลายๆ สาเหตุ บ้างก็ด้วยฐานะและความเป็นอยู่ ทำให้เกิดข้อจำกัดหลายๆ ด้านตามมา บ้างก็มาจากความคิดที่ยังไม่มันคง ไม่มั่นใจ และที่สำคัญด้วยความรัก เป็นห่วง กลัว กังวล ทั้งครอบครัวและคนพิการเอง นี่เป็นจุดแรกเริ่มและสำคัญ ที่ใกล้ตัวคนพิการที่สุด และยังไม่รวมกับอุปสรรคทางสังคมภายนอก(บ้าน) ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางทัศนคติและทางกายภาพ เช่น ถูกมองแปลกๆ หรือแม้แต่สิ่งปลูกสร้างสาธารณะต่างๆ ที่ยังไม่อื้อเพียงพอที่ให้คนพิการสามารถใช้ชีวิตได้โดยง่าย

ถ้าไม่ได้เจอพี่ คงมีปีที่ 9″ …เป็นคำที่กุ้งพูดกับผมเมื่อตอนไปเจอกันวันแรก จากที่เป็นเด็กติดบ้าน เก็บตัว แทบไม่ออกไปไหน แม้แต่ลงจากเตียงก็ยังต้องใช้ชักรอก ให้แม่ช่วย

น้อง อุ้ม บุญอยู่ในช่วงตรวจสอบร่างกายครับ คุณแหม่ม แม่น้องอุ้มบุญพาน้องไปโรงพยาบาลมา 2 รอบแล้ว คราวนี้ผมขอไปด้วย ก็ไปรับกันแต่เช้า ผมต้องตื่นตี 4 กันเลยเชียว แถมโดนวันน้ำท่วมอีก เป็นวันที่สนุกกันจริงๆ 555+

ตามที่ผมแจ้งไว้ใน SABA live ก็มีสมาชิก แจ้งความประสงค์อยากช่วยน้องบ้างแล้วครับ วันนี้หลังจากจัดรายการแล้วผมก็เผ่นไปหาอะไรทานที่ตลาดรถไฟศรีนครินทร์ตามเคย พอดีได้เจอน้องมาขายของ คราวนี้เจอพร้อมหน้าครับ ยาย แม่ แล้วก็เจ้าอุ้มบุญ