ขนส่งสาธารณะ

ขอซักภายในระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมาครับ หากได้รับความเดือดร้อนใดๆ ในการเดินทางโดยสายการบิน ติดต่อหลังไมค์ ด่วนครับ ติดตามปัญหาต่างๆ เรื่องการเดินทางด้วยเครื่องบิน ตามลิงค์นี้ครับ >>https://www.accessibilityisfreedom.org/category/ขนส่งสาธารณะ/ขนส่งทางอากาศ/

04 ธันวาคม 2563 เราและ T4A ร่วมกันลงพื้นที่สำรวจสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐาน สถานีดอนเมือง (สายสีแดง) หนึ่งประเด็นที่เราพบ คือ ทางเชื่อมเข้าอาคารสนามบินดอนเมือง หนึ่งจุด มีการติดตั้งลิฟท์เกาะราวบันได!!! ‘ลิฟท์เกาะราวบันได’ เป็นอุปกรณ์ที่อันตราย ไม่เหมาะกับการนำมาใช้บนพื้นที่สาธารณะ ต่างประเทศหยุดใช้กันแล้วเพราะมีคนตกเสียชีวิตมาแล้ว

ภาพถ่ายแสดงช่องว่างระหว่างพื้นรถและพื้นชานชาลาเมื่อรถไฟฟ้าสายสีแดง จอดเทียบสถานีดอนเมือง ช่องว่างและความต่างระดับประมาณนี้กลุ่มคนที่ใช้ wheelchair ที่มีความแข็งแรงค่อนข้างมากขึ้นได้ครับ, แต่กลุ่มคนที่ใช้รถเข็นไฟฟ้าจำเป็นต้องใช้ทางลาดช่วย ให้สังเกตุว่ามีขอบประตูด้วยซึ่งการขึ้นลงรถต้องระมัดระวังเพิ่มครับ

เราเข้าไปสำรวจห้องน้ำ 1 จุด การก่อสร้างยังไม่แล้วเสร็จ ห้องน้ำมีลักษณะเป็นแบบแยกออกมาจากห้องน้ำชาย/หญิง(ดี) 

สถานีกำลังสร้าง ทุกอย่างยังไม่เรียบร้อย งานยังไม่เก็บครับ ให้ดูขนาดลิฟท์ ปุ่มกด ระดับความสูง ขนาดลิฟท์ ถือว่าดีมากครับ

วันนี้เราได้พูดคุยกับน้องนั่งรถเข็นต้องการเดินทางจากหาดใหญ่มาที่กรุงเทพฯ โดยสายการบินเวียดเจ็ทครับ มีการจองตั๋วและยืนยันตัวตนเรียบร้อย มาถึงจุดเช็คอิน เจ้าหน้าที่บอก ‘ไม่รับคนพิการ’ ขอเงินคืนก็ไม่ให้ ต้องยืมเงินเพื่อนซื้อตั๋วอีกสายการบิน ฟังแล้วมันเศร้าใจจริงๆ

‘ประตูกันผู้โดยสารตกชานชาลา’ เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยป้องกันผู้โดยสารตกชานชาลา ซึ่งผมมีความเห็นว่าตอนนี้ ระบบต่างๆ ที่สร้าง ควรต้องมีเป็นมาตรฐานตั้งแต่ตอนสร้างครั้งแรกครับ เจอภาพเลยเอามาเปรียบเทียบความแตกต่างการก่อสร้างที่มีมาตรฐานต่างกัน ระหว่างสายสีทองและสีเขียว-ที่มีตั้งแต่การสร้างสถานีเลย ส่วนสายสีแดง-ไม่มี เดาว่า ‘คนสร้าง’ คนละคนกัน แต่ทั้งนี้ก็อยู่ภายใต้กระทรวงคมนาคม และภายใต้รัฐบาลเดียวกันครับ

คราวนี้ขอเป็นแบบ สำรวจจากข้อมูลแหล่งต่างๆ ก่อนนะครับ เดี๋ยวเราไปดูของจริง สิ่งที่เราพบ: 1. ช่องว่างระหว่างตู้รถและชานชาลา (platform gab) กว้างมากครับ ประเมินจากสายตาร่วมๆ ครึ่งฟุต รถเข็นมีปัญหาแน่ๆ ครับ ล้าน% คนที่ใช้รถเข็นไฟฟ้าคิดว่าขึ้น/ลงเองไม่ได้ ต้องใช้ทางลาดช่วยครับ, คนที่แข็งแรงหน่อยอาจจะกระโดดขึ้นและลงได้เอง แต่นั่นคือความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น ส่วนของผู้โดยสารอื่นๆ เช่น กลุ่มคนที่มองไม่เห็น, กลุ่มคนที่เคลื่อนไหวได้ไม่ดีนัก คนที่เผลอเดินๆ ดูมือถือ ล้วนมีโอกาส มีปัญหามากกว่าเดิมครับ 2. ไม่มีอุปกรณ์กันผู้โดยสารตก หากเปรียบเทียบบ้านเรากับญี่ปุ่น สิ่งนี้คือเราล้ำหน้าญี่ปุ่นไปไกลเลยครับ ยิ่งถ้าเราติดตั้งให้ครบถ้วนทุกจุด ต้องบอกว่า AMAZING ครับ ตอนที่เดินทางครั้งล่าสุด จำได้ว่าน้อยระบบนักที่เขาจะมีเหล็กกั้น กันตก

เป็นภาพเบื้องหลังแทนคำขอบคุณในงานเปิดเรือคลองผดุงกรุงเกษมครับ แทบทุกท่านเราได้พบ ได้คุย ร่วมทำงานกันบ่อยๆ อยู่แล้ว กราบขอบพระคุณสำนักการขนส่งและการจราจร และกรุงเทพมหานคร ที่เชิญเราเข้ามาร่วมงานครับ ขาดตกท่านใด กราบขออภัยด้วยครับ

ผมเดินทางรถไฟฟ้าบ่อยๆ ครับ นานๆ จะเจอซักครั้ง วันนี้ผมเดินทางมาถึง MRT เพชรบุรีแต่เช้า ลงมาที่ชั้นจำหน่ายตั๋ว, ก่อนเข้า gate น้อง รปภ ยื่นกระดาษมาให้และบอกว่า “เขียนข้อมูลด้วยครับ” ผมบอก รปภ ไปว่า “น้องเขียนให้หน่อยนะ” น้องก็ใจดีใจหาย ไม่ได้บอกอะไร ยินดีเขียนให้ ผมยื่นบัตรคนพิการให้…