คราวนี้ขอเป็นแบบ สำรวจจากข้อมูลแหล่งต่างๆ ก่อนนะครับ เดี๋ยวเราไปดูของจริง สิ่งที่เราพบ:
1. ช่องว่างระหว่างตู้รถและชานชาลา (platform gab) กว้างมากครับ ประเมินจากสายตาร่วมๆ ครึ่งฟุต
รถเข็นมีปัญหาแน่ๆ ครับ ล้าน% คนที่ใช้รถเข็นไฟฟ้าคิดว่าขึ้น/ลงเองไม่ได้ ต้องใช้ทางลาดช่วยครับ, คนที่แข็งแรงหน่อยอาจจะกระโดดขึ้นและลงได้เอง แต่นั่นคือความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น ส่วนของผู้โดยสารอื่นๆ เช่น กลุ่มคนที่มองไม่เห็น, กลุ่มคนที่เคลื่อนไหวได้ไม่ดีนัก คนที่เผลอเดินๆ ดูมือถือ ล้วนมีโอกาส มีปัญหามากกว่าเดิมครับ
2. ไม่มีอุปกรณ์กันผู้โดยสารตก
หากเปรียบเทียบบ้านเรากับญี่ปุ่น สิ่งนี้คือเราล้ำหน้าญี่ปุ่นไปไกลเลยครับ ยิ่งถ้าเราติดตั้งให้ครบถ้วนทุกจุด ต้องบอกว่า AMAZING ครับ ตอนที่เดินทางครั้งล่าสุด จำได้ว่าน้อยระบบนักที่เขาจะมีเหล็กกั้น กันตก
เชียร์ให้ทำทั้ง 2 อย่างครับ ติดราวกั้น แบบแอร์พอร์ตลิ้งค์ +ก้อนยางพารา (gab filer) เพื่อลดระยะความห่าง #1 ครับ
ทราบว่า ทีม #รฟฟท จะไปดูแล กราบฝากถึงผู้บริหารระดับสูงครับ ต้องจัดการล่วงหน้าให้พร้อมใช้เมื่อเปิดแล้วครับ
กราบฝากถึงผู้สร้าง #รฟม โปรดให้ผู้แทนคนพิการร่วมทำงานในทุกๆ โครงการตั้งแต่ต้นจนจบครับ แล้วระบบจะออกมาดีกว่านี้ ผมพูดซ้ำๆ แบบนี้มาเกิน 6ปีแล้ว ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ทันการณ์แล้วแต่ก็จะพูดไปเรื่อยๆ ครับ
ขอบคุณภาพจากเพจ ‘ข่าวคมนาคมขนส่ง’ ครับ