ประชากรคุณภาพ ประเทศก้าวเดินได้ด้วยความมั่นคง (Live In Singapore)

จากจุดเที่ยวเมื่อวาน
หลังจากที่ได้ไปทานแกงกระหรี่สุดอร่อย ต่อด้วยเดินหาร้านกาแฟอร่อยๆ
ก็มีเสียงทักไล่หลังตามมาว่า  “คุณครับ รถเข็นคุณดูท่าทางแพงจังครับ..”

นั่นคือประโยคทักทาย แรกเริ่ม และเป็นการเริ่มต้นการรู้จักคุณน้าคนนี้
คุณน้าแกแนะนำ “ต้องไปทานกาแฟเก่าแก่ของที่นี่นะ ถูกๆ ดีๆ ถ้าไปร้านใหม่ๆ ใหม่มันจะแพงนะ”

“ใช่ๆ ครับ ที่นี่แพงมาก” ผมตอบรับ

“เลยช่วงตึกนี้ไปนะแล้วก็จะเจอร้านกาแฟ”  แกแนะนำและชี้ทางให้

เราเดินกันไปร่วม 800 เมตร
ไปเจอทางแยกยังไม่เจอแฮะ ขณะที่กำลังถามถามอยู่นั้น
คุณน้าคนนี้ก็เดินตามมาด้วยความเป็นห่วง
แล้วแกก็บอกว่าแกมารอรับลูกสาวกำลังทำธุระอยู่
เดินต่ออีกนิดเดียว เดี๋ยวแกจะพาไปเอง

คุณน้าจะน่ารักมากครับ พาไปร้านกาแฟดั้งเดิมที่ขายมานานมากๆ แล้ว
จะไม่บอกว่าน่ารักได้อย่างไรแกขอเลี้ยงกาแฟพวกเราทั้งสองคนด้วย

การพูดคุยได้รสชาติมากครับ เรานั่งคุยกันเป็นชั่วโมง
เราได้เรียนรู้ แลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ มากมาย
คุณน้าแกมีน้องชายพิการด้วย แกเล่าเรื่องสังคมผู้สูงอายุ
เล่าเรื่องสวัสดิการและความเป็นอยู่ของคนสิงคโปร์ให้ผมฟัง
ผมเองก็เล่าเรื่องคนพิการที่เมืองไทยให้คุณน้าแกฟัง

แทบทุกคนที่ผมคุยด้วยที่นี่รู้จักคนไทย รู้จักอาหารไทย
เคยไปเมืองไทย แถมยังสามารถพูดภาษาไทยได้บ้างด้วยนะ

คนที่นี่น่ารักมากๆ ทุกๆ คนจะเข้ามาถามเราเสมอว่า เราต้องการความช่วยเหลืออะไรไหม…
ผมมีเรื่องเล่าที่น่าสนใจอีกเยอะเลยกับการเดินทางมาครั้งนี้ครับ

ผมบอกคุณน้าแกไปว่าถ้ามาเมืองไทยอย่าลืมบอก แล้วผมจะพาไปเลี้ยงกาแฟอร่อยๆ ตอบแทน

การมีเพื่อนใหม่มีมูลค่าที่ประเมินไม่ได้เลยจริงๆ
ขอบคุณครับ