โพสนี้ยิ่งแชร์ยิ่งได้ วอนขอพลังโลกโซเชียลร่วมมือกัน ช่วยน้อง อุ้มบุญ เด็กคนนี้เราต้องเข้าไปช่วยเหลือกันครับ (โครงการช่วยน้อง)

เรื่องราวจากรายการ : SABA news talk

“ตลาดรถไฟศรีนครินทร์” ผมแวะไปบ่อยๆ เมื่อวานนี้ ก็เช่นกันครับ แวะเข้าไปตัดผม แวะไปหาอะไรทาน

เมื่อหลายเดือนก่อน ผมไปทีไร ก็จะเห็นน้องคนนี้บ่อยๆ เจอทีไร ก็เห็นเข็นรถเล่นกับเพื่อนๆ ด้วยความสนุกสนาน ตามประสาเด็กวัยซน

เช่นเคย วันนี้ก่อนกลับก็ตระเวณดูของกันเสียหน่อย เห็นน้องคนนี้นั่งรถเข็น ขายของอยู่ ไอ้ผมด้วยความเคยชิน ก็ผ่านไปเฉยๆ ไม่ได้นึกอะไร

ผมนี่เป็นคนที่โชคดี ไปไหนก็มีนางฟ้าไปด้วย คอยช่วยคุ้มครองเสมอๆ วันนี้พอเดินเลยไปหน่อย นางฟ้าประจำตัวก็สะกิด
แล้วบอกเสียงอ่อยๆ “เราช่วยซื้อของน้องหน่อยนะ..” เลยได้โอกาสแวะกลับไปคุย ไปอุดหนุนซื้อของ ได้โอกาสถามไถ่…

ตามคำบอกเล่าของคุณยายที่คอยดูแลอยู่ น้องอุ้มบุญ อายุ 10 กว่าขวบ เห็นว่าเคยมีผ่าตัดที่หัว(เป็นสมองโต)
น้องมีปัญหา กล้ามเนื้ออ่อนแรง จากที่ฟังระบบขับถ่ายน่าจะมีปัญหา

“ต้องใส่แพงเพิ๊ตตลอดเวลา…” คุณยายของน้องอุ้มบุญเล่าให้เราฟัง
ไม่ได้ไปเรียนเพราะลำบาก ไม่มีเงินที่จะจ่ายทั้งค่าเดินทางและความไม่สะดวก
“โรงเรียนส่วนใหญ่อยู่ชั้นบน ขึ้นไม่ได้” คุณยายบอก

น้องซุกซน ตามประสาเด็ก หน้าตามีแววฉลาดมากครับ, น้องอุ้มบุญอยู่กับครอบครัวมีคุณยาย และอีกหลายคน

“คุณแม่เป็นคนพับตุ๊กตาญี่ปุ่นกระดาษให้เอามาขาย
พี่ๆ แบ่งพื้นที่ให้มานั่งขายไม่คิดตังค์, ตลาดเค้าใจดี ไม่เก็บค่าไฟ ขายได้บ้าง ไม่ได้บ้าง…”

เป็นข้อมูลที่ได้จากคุณยายของน้องอุ้มบุญครับ

10 กว่าขวบ ถ้าเป็นเด็กร่างกายสมบูรณ์ปกติ ก็คงกำลังเรียนสนุกสนาน
แต่นี่น้องขาดโอกาสเพราะสภาพแวดล้อมบ้านเรา ก็เป็นอย่างที่เราทราบดี

สังคมมันด้อย โอกาสน้องก็ด้อยตาม …
น้องคนนี้ไม่ต่างกับผมไม่ต่างกับคนพิการคนอื่นๆ หรอกครับ

คนที่มีร่างกายผิดปกติที่สังคมเรียกว่าคนพิการ, แถมถูกจัดกลุ่มไว้ในกลุ่มคนด้อยโอกาส ก็เพราะสังคมนะซีที่ทำให้เป็นอย่างนี้

หากเราไม่ช่วยกันยื่นมือเข้าไปช่วย ผมว่าไม่ดีแน่ ทิ้งเวลาไว้แบบนี้ โตไปแล้วจะเป็นยังไง

การช่วยเหลือตามแนวทางของ Accessibility Is Freedom
คือต้องช่วยอย่างมีเหตุและมีผลและต้องยั่งยืน ไม่ใช่ยื่นปลาให้ทานได้มื้อสองมื้อก็หมดแล้ว
หน้าที่เราคือต้องสอนให้เค้าหาปลาและให้เครื่องมือที่ดีครับ

ผมถามสั้นๆ อยากเรียนไหมครับ? น้องตอบแบบไม่คิด เสียงดัง ฟังชัด “อยากครับ!”

สิ่งแรกที่ผมตั้งใจที่จะช่วยเด็กคนนี้ คือ “อย่างน้อย” เค้าต้องมีโอกาสที่จะได้เรียนตามสมควร นี่คือสิ่งเริ่มต้น เป็นความตั้งใจเมื่อมีโอกาสผมทำแบบนี้มาเสมอครับ

เรื่องการศึกษาผมรับหน้าที่ ติดต่อ ประสาน ดูว่าที่ไหนจะดี และเหมาะกับน้อง / ไม่กี่วันควรได้เรื่องได้ราว

และยังมีทุนที่ต้องเตรียมไว้ให้น้องได้เป็นทุนเรียน และสำรองเพื่อดำเนินชีวิตต่างๆ ได้

ผมยินดีร่วมมือกับทุกๆ ท่าน ทุกๆ แนวทาง ใครที่สนใจอยากช่วยน้อง ส่ง message มาคุยกัน เราค่อยๆ รวมกลุ่มกัน ไปด้วยกัน

ผมเชื่อมั่น สังคมไทย เรามีคนดีมากมาย คนละไม้คนละมือ สร้างโลกให้สวยงามครับ

/ซาบะ
Accessibility Is Freedom
6 สิงหาคม 2559