ประเทศไทยของเราขาดอะไร?

ประ
เทศ
ไทยเป็นหนึ่งสมาชิก CRPD (The Convention on the Rights of Persons with Disabilities)
แปลว่า อนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิคนพิการ
และต้องมีการรายงานความก้าวหน้าเป็นระยะๆ
ผมมีโอกาสได้เข้าไปฟัง ได้เห็นช่วงเตรียมรายงานบ้าง
บอกตรงๆ ได้เห็นข้อมูลแล้วรู้สึกตกใจ…

ผมทำงานอยู่ในสายงาน IT มาตลอดชีวิต
ผมมีคำถามในใจมานานมาก

“ทำไมประเทศซึ่งเป็นเกาะ มีพื้นที่น้อยนิด
ถึงได้พัฒนาไปไกลกว่าเรามาก?…”

ประเทศสิงคโปร์คือประเทศที่ผมพูดถึงครับ
เขาต้องถมทะเลเพื่อสร้างพื้นดิน แม้แต่น้ำจืดที่จะใช้และดื่มก็ยังต้องซื้อ
แต่ประเทศเล็กๆ ประเทศนี้ เพิ่มพื้นที่สีเขียวขึ้นทุกวัน
เมื่อเข็นรถไปตามทางเท้า อากาศกลับสดชื่น แทบไม่รู้สึกถึงฝุ่นและควันจากท่อไอเสียรถยนต์เลยซักนิด
นี่คือสิ่งที่ผมดั้นด้นเดินทางไปดูและสัมผัสด้วยตัวเอง ….

ตัดภาพกลับมาบ้านเรา พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล แต่เราเห็นข่าวการตัดถนนตัดต้นไม้กันโครมๆ
และเมื่ออยู่บนทางเท้าและถนน มลภาวะ ฝุ่น ควัน
ทางเท้าเสียหาย ขยะและความสกปรก และอันตรายรอบด้าน

ขาดอะไร?ทำไมมนุษย์รถเข็นอยู่เมืองไทย ไปไหนมาไหนไม่ได้เลย
ในขณะที่ประเทศสิงคโปร์ผมอยากไปไหน ผมก็ไปไหนก็ได้
ทำไมเขาทำได้ แล้วเราทำไม่ได้?

ทำไมการก่อสร้างสิ่งต่างๆ นั้นมีคุณภาพต่ำ?
ทำไมรถไฟฟ้าถึงสร้างลิฟท์ให้คนพิการเพียง 1 จุดต่อสถานี และทำไมบางสถานีไม่มี?
ทำไมคนพิการต้องใช้เวลาเรียกร้องให้รัฐฯ สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานที่แท้จริงแล้วทุกคนต้องได้ใช้ มา-กว่า 30 ปี?
ทำไม ถึง ณ วันนี้ ความเปลี่ยนแปลงนั้นยังเกิดขึ้นเพียงน้อยนิด?
ทำไม ณ วันนี้ หน่วยงานของกระทรวง ไม่ปฏิบัติตามนโยบายเจ้ากระทรวงและนายกรัฐมนตรีที่ประกาศอย่างชัดเจน?
ทำไม ณ วันนี้ เจ้ากระทรวงยังต้องเดินไปชี้จุดปัญหา และยังต้องผลักดันให้หน่วยงานที่รับผิดชอบแก้ไขด้วยตัวเอง?

ประเทศไทย เราขาดอะไร?