การเดินทางของผู้ใช้รถเข็นบนพื้นที่สาธารณะที่สิงคโปร์เป็นยังไงบ้าง?

สิงคโปร์เป็นประเทศที่เป็นเกาะเล็กๆ มีพื้นที่ไม่เท่าไหร่ แต่ใช้เวลาสร้างตัวไม่นานก็แซงประเทศไทยไปแล้ว
มาดูเรื่องการเดินทางโดยใช้พื้นที่สาธารณะของสิงคโปร์
จากการเดินทางทุกวัน เป็นเวลา 6 วัน ทุกวันเราเดินเท้า(และเข็นรถ) เฉลี่ยก็ 10กิโลฯ เป็นอย่างน้อย
ในแง่สิ่งอำนวยความสะดวกและการเข้าถึง เราเจออะไรบ้าง มาดูกันหน่อย

1. ทางเท้า
พบจุดเดียว จุดโรงแรมที่ผมพัก คือ ย่านเกลัง ทางเท้ามีปัญหาบ้าง ต้องลงใช้พื้นผิวถนนบ้างนิดๆ หน่อยๆ จุดที่ห่างจากศูนย์กลางมีปัญหาบ้าง แต่สภาพดีหมดไม่เน่าเหมือนบ้านเรา การต่อเชื่อมทุกส่วนทำได้ดีครับ จุดอื่นๆ ที่ไป แทบจะทั่วเกาะสิงคโปร์ ไม่พบปัญหาเลยครับ ขนาดทางเท้าพื้นที่ที่สร้างใหม่ๆ จะกว้างมากๆ (ย้ำ กว้างมากๆ)

2. ทางม้าลาย, ทางลาด, สัญญาณไฟจราจรและการข้ามถนน
ทุกๆ จุดที่ผมไปมีให้ใช้ตลอดมีสัญญาณไฟ มีปุ่มให้กดเพื่อข้ามถนน มีระบบเสียงเพื่อช่วยเหลือคนที่มีปัญหาทางด้านการมองเห็น และมีการเขียนอธิบายไว้อย่างชัดเจนที่เสา
– คนสีแดง = ข้ามไม่ได้
– คนสีเขียว = ข้ามถนนอย่างระมัดระวัง
– สีเขียวกระพริบ = ห้ามเริ่มเดินข้าม
และคนที่ร่างกายมีปัญหายังสามารถเอาบัตรแตะ เพื่อให้ระบบเปิดเวลาให้นานขึ้น
คนในสังคมรับรู้โดยอัตโนมัติว่าต้องชลอรถหรือหยุด เพื่อดูว่ามีคนจะข้ามหรือไม่
100% ที่ผมไป ถ้าผมรีรอเหมือนจะข้าม รถจะหยุดรอให้ผมข้ามทันที
แต่ก็ยังมีจำนวนคนนิดหน่อย ที่ไม่ยอมข้ามตามจุดที่เตรียมไว้ให้ (ผมตะโกนใส่คนที่ข้ามนอกทางม้าลาย และไม่ใช่จังหวะไปเขียวเพื่อเตือน 1 ครั้งครับ)

3. ถนน, ความคับคั่ง, ความสะอาด, มลภาวะ, ฝุ่น ควัน, ความร่มรื่น
ดีมากครับ ดีมากๆ ถนนโล่ง รถน้อยมาก อากาศสะอาด ย่านที่ผมพักมีขยะที่คนทิ้งแบบมั่วๆ บ้าง แต่พื้นที่ย่านธุรกิจมีน้อยมาก
อากาศร้อนน้อยกว่าบ้านเรานิดหน่อย แต่ด้วยอากาศดี ขณะที่อยู่บริเวณถนนหายใจได้เต็มปอด
กลิ่นจากควันแทบไม่รู้สึก ไปไหนๆ ก็เจอต้นไม้ตลอด ทำให้การเดิน(และเข็นรถ) ตากแดดเปรี้ยงๆ
ทำได้สบายๆ และรู้สึกผ่อนคลายมากครับถึงแม้จะมีการก่อสร้างข้างถนน และทางลาดจะถูกปิด
ก็จะมีการวางทางลาดชั่วคราวให้ใช้เสมอ (ทำด้วยเหล็กและใช้งานได้อย่างดี)

4. เครื่องหมายนำทางช่วยเหลือคนพิการทางด้านการมองเห็น
ส่วนใหญ่พื้นที่สาธารระตามทางลาดจะมี warning block ให้ครับ แต่ตามถนน guiding block ยังมีน้อยมาก ส่วนในพื้นที่สถานีรถไฟฟ้า มีพร้อม

5. การค้าขายบนทางเท้า
มีน้อยมากๆ ครับ จะมีก็เป็นกลางคืนย่านเกลัง ที่มีการขายของบนทางเท้าบ้าง แต่แค่นิดหน่อยประปรายครับ ดูเหมือนทางการจะเตรียมพื้นที่เป็นจุดๆ ให้ทำการค้าเช่น ขายอาหาร และมีการควบคุมที่ดี มีแม้แต่กล้อง CCTV ที่แต่ละร้าน การดูแล การทำให้พื้นที่สกปรก ดูแล้ว “เข้มงวด” มากๆ ทำให้พื้นที่ทางเท้า เมืองเค้าสะอาดจริงๆ

6. รถเมล์และป้ายรถเมล์
กระทรวงคมนาคมสิงคโปร์แจ้งไว้ในเวปไว้อย่างชัดเจนกว่า รถเมล์รุ่นใหม่(ชานต่ำ Accessible Bus) มีเท่าไหร่ เป้าหมายเมื่อไหร่ 100% เป็นความชัดเจน เป็นข้อมูลที่อ่านแล้วรู้สึกสบายใจ อยากให้บ้านเรามีแบบนี้บ้าง ป้ายรถเมล์กกำลังปรับปรุงให้ Accessible (เคลียร์พื้นที่และอื้อให้รถเข็น คนพิการทุกประเภทมารอรถได้สะดวก) จากการทดสอบ พบว่า รถบางคันยังรับเราเมื่อเราไปรอป้ายที่ไม่ใช่ Accessible Bus Stop

7. รถไฟฟ้า
เดินทางไม่มาก แต่สะดวกดี ไม่ติดขัดอะไรครับ ที่สิงคโปร์ต่างกับบ้านเราตรงนี้ สถานีรถไฟฟ้าจะมีเจ้าหน้าที่น้อยมาก นานๆ จะเห็นเจ้าหน้าที่ รปภ
บางสถานีมองเข้าไปใน Office ไม่มีเลย ผมประเมินว่าด้วยเพราะค่าแรงสูง ทำให้เป้าหมายคือสร้างระบบการเดินทางให้ทุกคนเดินทางได้ด้วยตนเอง ทุกอย่างเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ และผมเชื่อว่า นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับประเทศไทยหลังจาก 10ปีข้างหน้า